یدالله رؤیایی در سال ۱۷ اردیبهشت ۱۳۱۱ در دامغان به دنیا آمد. آموزشهای دبستانی و دبیرستانی خود را ابتدا در زادگاهش، و از آن پس در تهران در دانشسرای شبانهروزی تربیت معلم به پایان رساند. چندسالی به کار تدریس و سرپرستی امور اوقاف دامغان اشتغال داشت. نوجوانی و جوانی او به تمایلات مارکسیستی و مبارزه در حزب تودهٔ ایران گذشت. در سال ۱۳۳۲ به دنبال کودتای ۲۸ مرداد و فرار از دامغان، چندی به زندگی مخفی گذرانید و سرانجام در اسفند همان سال دستگیر شده و به زندان افتاد. زندانهای او: زندان باغشاه، زندان زیرطاقی (زیرزمین مخوف پلیس تهران)، زندان موقت، و یک بار دیگر در سال ۱۳۳۶، زندان لشکر ۲ زرهی سلطنتآباد.
رؤیایی نخستین شاعری بود که به طور آگاهانه و پیگیر از فرم در شعر سخن گفت و با پشتکار فراوان توانست دومین مجموعهٔ شعرش را تا حد زیادی به زیباییشناسی مورد نظرش برساند و اثری ارائه دهد که بهکلی با کتاب نخستینش متفاوت باشد.
نظم
سال انتشار | نام کتاب | انتشارات |
---|---|---|
۱۳۴۰ | بر جادههای تهی | انتشارات کیهان |
۱۳۴۴ | شعرهای دریایی | انتشارات مروارید |
۱۳۴۷ | دلتنگیها | انتشارات روزن |
۱۳۴۷ | از دوستت دارم | انتشارات روزن |
۱۳۶۹ ۱۳۷۱ |
لبریختهها | آساسیون پرسان (پاریس) انتشارات نوید شیراز |
۱۳۷۷ ۱۳۷۹ ۱۳۸۴ |
هفتاد سنگ قبر | نشر گردون آژینه انتشارات داستانسرا |
۱۳۸۱ | منِ گذشته: امضا | انتشارات کاروان |
۱۳۸۷ | در جستجوی آن لغتِ تنها | انتشارات کاروان |
نثر
سال انتشار | نام کتاب | انتشارات |
---|---|---|
۱۳۵۷ | هلاک عقل به وقتِ اندیشیدن | مروارید |
۱۳۵۷ | از سکوی سرخ، یا «مسائل شعر» | مروارید |
۱۳۸۶ | عبارت از چیست؟ (از سکوی سرخ ۲) | آهنگ دیگر |
صفحه قبل 1 صفحه بعد